IC 434 * NGC 2024
IC 434 * NGC 2024 i inne mgławice gwiazdozbioru Oriona.
Data : 29.12.2015 – 28.02.2016r.
Miejsce : Nehrybka
Instrument : Refraktor TSAPO 65Q
Kamera : QHY 9 , ASI 120M
Montaż : EQ 6 PRO
Ekspozycja : 10 h H alfa, 03h RGB
Obróbka : MaximDL , Photoshop CC14.0
Krótki opis obiektu :
IC 434 piękna mgławica emisyjna znajdująca się w konstelacji Oriona. Została odkryta 1 lutego 1786 roku przez Williama Herschela. Czerwony blask pochodzi od gazu wodorowego zjonizowanego przez pobliską gwiazdę Sigma Orionis. Na jej tle widnieje ciemna Mgławica Koński Łeb przez nią rozświetlana znana także jako Barnard 33. Mgławica jest położona zaraz poniżej gwiazdy Alnitak, najbardziej wysuniętej na wschód gwiazdy Pasa Oriona i jest częścią znacznie większego Zespołu Obłoków Molekularnych Oriona. Leży w przybliżeniu 1500 lat świetlnych od Ziemi i ma średnicę w przybliżeniu 3,5 roku świetlnego. Ciemność mgławicy Koński Łeb jest spowodowana głównie przez gęstą warstwę pyłu, chociaż dolna część szyi Końskiego Łba rzuca cień na lewo. Strumienie gazu opuszczającego mgławicę są skierowywane przez silne pole magnetyczne. Jasne punkty przy podstawie mgławicy Koński Łeb to młode gwiazdy w procesie formowania .Na lewo od Mgławicy Koński Łeb znajduję się Mgławica Płomień NGC 2024 która kształtem przypomina rozpalony płomyk. Po niżej Końskiego Łba mamy NGC 2023. Otacza ona młodą masywną gwiazdę. Energia tej gwiazdy oświetla mgławicę w takim stopniu że ma ona stosunkowo wysoką jasność powierzchniową i jest stosunkowo łatwym obiektem do badań. W materiale, z którego powstała mgławica NGC 2032 formują się nowe gwiazdy. Fale gazu otaczające gwiazdę są 5000 razy gęstsze niż ośrodek międzygwiezdny. Niezwykłe zielonkawe bąble to prawdopodobnie obiekty Herbiga-Haro. Fale uderzeniowe pobudzają gaz do świecenia tworząc obserwowane w mgławicy nieprzewidywalne formy. Oprócz tych mgławic na zdjęciu widnieją jeszcze mgławice IC 431, IC 432, IC 435.
